05-12 maart: Jahoor, het gaat er eindelijk van komen… de wintersport-hater op wintersport naar Oostenrijk! Yoerin wil het zo graag en nu zijn ouders aanbieden om mee te gaan én voor ons te betalen kan ik natuurlijk niet meer terug…
We vliegen naar Innsbruck met Transavia en vertrekken om 07.20 uur. Tis niet zo lang vliegen, om 08.50 uur landen we alweer. Na een transfer van een half uurtje komen we aan bij ons hotel in Seefeld, hotel Tyrol.
Hotel Tyrol is in Italiaanse handen en dat is te merken. Het blijven toch aparte lui... voldoende te eten bij het ontbijt maar toch je eigen cornflakes meenemen. En 's avonds ook gewoon zelf je eten meenemen en vragen of de kok dat voor je klaar wil maken! 's Avonds in de bar is er alleen entertainment in het Italiaans. Maar goed daar hou ik toch niet van.
Aangezien ik de enige ben die nog nooit geskied heeft wordt er voor mij een klasje gereserveerd voor twee dagen. We huren skies en schoenen, kopen een skipas en daarna moet ik een test doen of ik in het beginners of gevorderden klasje moet komen. We moeten in een noodtreinvaart van de ene naar de andere kant skiën. Achteraf had ik niet zo mijn best moeten doen want nu kwam ik in het gevorderden klasje terecht met niet echt gezellige mensen… Iedereen is met z’n tweeën dus ik moet alles samen met Andreas de skileraar doen… niet echt een straf maar even de aandacht verslappen is er niet bij, hij houdt me vreselijk scherp in de gaten!
Niet dat er enige souplesse in zit.. niks geen mooie zig zag bochtjes maar meer als een kanonskogel naar beneden en dan de rem (pizzapunt!) erop! Maar... na mijn eerste geslaagde afdaling staat Yoerin beneden met een kado en daar doe je het toch voor hè!
Tussen de middag zie ik de familie weer waar ik samen mee ga lunchen. Nou, daar is niks mis mee, je kunt hier erg lekker eten. Ik zou het liefst gewoon lekker daarna met een biertje aan de bar blijven zitten maar nee, de plicht roept en daar gaan we weer, de berg op!
Na anderhalve dag ben ik het spuugzat, heb Andreas braaf een handje gegeven en gezegd dat ik het hierbij laat! Daarna met Yoerin mijn vaste rondje geskied, helemaal leuk, tot we te hoog gaan en ik inene allemaal kleine huisjes in het dal zie… mijn voeten staan op slot…. Dalvrees concludeerde Yoerin en voetje voor voetje zijn we terug geschuifeld.
Ben tot de conclusie gekomen dat skiën het zoals verwacht niet voor mij is… zou best nog een keer op wintersport willen maar wil dan ook graag eens een dagje wat anders doen. Zag een dagexcursie naar het kasteel van mad king Ludwig II maar niemand die zin had om mee te gaan… we zijn hier voor het skiën dus dat is zonde… ik zie dat toch anders!
De rest van de week tochtjes gemaakt door het bos in een arrenslee (enig!), een beetje geskied op de voor mij bekende paadjes, beneden aan de bar gezeten (met een heerlijk sinaasappeldrankje waarvan het recept helaas geheim is) terwijl de rest van de Gschwandtkopf afskiede, beetje wandelen en in de kabelbaan naar het hoogste punt van de Gschwandtkofp gezeten (=1500 meter). Helaas er getuige van geweest hoe iemand bovenaan uit die zelfde lift sodemieterde inclusief luid gekraak van een één of ander brekend bot, brrrr.
Après ski zit er ook niet echt in want we zijn ’s avonds echt kapot! Terwijl de schoonfamilie nog beneden zit te mens-erger-je-nieten liggen wij alweer op stok.
Al met al was het heus wel een leuk weekje maar ik baalde er gewoon van dat het continu sneeuwde. Een terrasje pakken in de zon zat er dus ook echt niet in!
Seefeld heeft een gezellig, autovrij centrum maar ook een vrij hoog bontjassen gehalte. Wat natuurlijk ook niet meehielp was dat er in Nederland op dezelfde tijd ook een dik pak sneeuw lag. Was dat eigenlijk al helemaal zat en dan ga je op vakantie... naar de sneeuw! Het heeft op zich wel iets romantisch hoor... maar toch.
Terug de vlucht van 09.50 uur en aangekomen op Schiphol om 11.30 uur. Nog even een angstig moment want het lijkt terug net of je tegen de berg aanvliegt!
Reactie plaatsen
Reacties