Fly-Drive Madeira 2024

De koffers staan niet meer bij de receptie (verkocht grapt Katharina van de receptie in het Nederlands, haar moeder blijkt Nederlands te zijn) maar zijn al naar boven gebracht. Katharina loopt mee naar boven en legt uit dat de eerste drankjes uit de minibar gratis zijn. Alleen het water wordt daarna weer bijgevuld.
Vanaf ons balkon kijken we uit op een prachtige tuin en het terras. In de verte zie je de baai van Funchal. Het hotel heeft twee zwembaden waarvan één overdekt. Yoerin wil natuurlijk meteen zwemmen (binnen) en ik ga lekker op het balkon zitten. Er wordt op de deur geklopt en er staat iemand, in eerste instantie geen idee wat ze komt doen, ze rommelt wat bij het bed en vervolgens slaat ze de lakens een stukje terug en vertelt zeer serieus dat ze dit elke dag tussen 17.00 en 19.00 komt doen. Aha jaja… als je nou wat lekkers neerlegt zeg ik ala maar hier zie ik eigenlijk echt het nut niet van in 😊

We hebben voor vanavond gereserveerd in The Morgadinha, het restaurant van het hotel. Deze is geopend vanaf 19.00 uur (als echte Nederlanders zitten wij er dan natuurlijk al). Het ziet er chique uit maar de prijzen vallen mee. Eerst krijgen we een broodje met boter en koriander chutney en vervolgens een amuse van falafel. Daarna heb ik de crispy scabbard vis (soort visstick) met rode biet en gekarameliseerde bloemkool en als toetje een overheerlijk lemon curd met witte chocolade. Ondertussen begint het vroege opstaan van vanmorgen er wel in te hakken dus naar boven, nog even tv gekeken op de iPad en op tuk!

02 maart:  Funchal

Heerlijk geslapen! Rond 09.00 uur zitten we aan het ontbijt en dat ziet er prima uit. Je kunt ook nog kiezen uit verschillende eitjes (gebakken, gekookt, gepocheerd, scrambled), omeletjes of pannekoeken/wafels. Niet slecht! Ik neem een omelet met kaas en tomaat.
Het weer ziet er prima uit, wolkje/zonnetje. We vragen bij de receptie een plattegrond en lopen dan naar het centrum. Dit is ongeveer 20 minuten lopen, behoorlijk naar beneden dus we besluiten al meteen terug een taxi te nemen! Overigens gaat er ook een hotelbusje maar alleen van maandag t/m vrijdag. Van het hotel naar Funchal om 10.00 en 14.30 uur en terug om 12.00 en 17.30 uur.
Eerst lopen we een stukje door Santa Catarina Park met prachtige bomen, bloemen en een fontein. Als ik hier zou wonen zou ik hier elke dag even gaan zitten, zoooo mooi! Over de boulevard gewandeld tot we aan het einde uitkomen bij de haven.

Eenmaal boven aangekomen lopen we naar Monte Palace Tropical Gardens, de mooiste tuinen van Madeira (vanuit de kabelbaan sta je zo voor de ingang). Een kaartje kost €15 p.p. en het is echt prachtig! Het is maar liefst 70 km2 groot en staat vol met zowel inheemse bloemen en planten als exotische soorten. Daarnaast zie je ook veel bruggetjes, poortjes en versieringen in Japanse/Chinese stijl. We besluiten bij een kraampje een lekker ananasdrankje te bestellen, ziet er echt heerlijk uit en dat mag ook wel want deze kost €15, gewoon net zoveel als de entree! Je kunt hier uren rondlopen maar dat gaan we niet doen, er is behoorlijk wat hoogteverschil dus het is best vermoeiend! Ik kan hier wel 100 foto's van plaatsen maar ik zal het bij vier houden 😊

Een ritje kost €35 en hoe lichter je bent hoe sneller je uiteraard naar beneden suist. De toboggan wordt geduwd en bestuurd door twee ‘carreiros’. De zolen van de laarzen van deze mannen zijn gemaakt van autobanden waardoor ze goed kunnen remmen op het asfalt. Dit is echt geweldig leuk. Halverwege wordt er ook nog een foto gemaakt die je na afloop kunt kopen voor €10. Daarna de lokale bus genomen (kaartje kost €1,95 p.p.) om terug in het centrum te komen.
Poeh best moe ondertussen dus we gaan op het terras zitten van restaurant Apolo, tegenover de kathedraal. Yoerin neemt een ravioli en ik een pizza tonijn. Veel te veel natuurlijk dus ik krijg de laatste drie slices in een doggy bag mee. Omdat we nu wel vol zitten is het plan om bij een supermarkt wat kaas en toastjes mee te nemen maar we vinden alleen een hele kleine dus nemen we alleen maar wat te drinken mee. Een taxi genomen naar het hotel à €7 en even uitgerust (Yoerin weer zwemmen natuurlijk). Daarna even naar de bar. Ze hebben hier geen vaste happy hour tijd maar dat mag je zelf (wel van te voren) aangeven en dan krijg je 30% korting op de rekening. Lekker aan de 0.0 Superbock met een kipwrap voor Yoerin en sardinepannenkoekjes voor mij. Daarna in de gameroom nog even gepoold en getafeltennist. Naar de kamer, even lekker in bad en de laatste pizza slices naar binnen gewerkt.

03 maart:  Funchal

Wat minder geslapen, het bed is toch wel erg hard. Rond 09.00 uur zitten we weer aan het ontbijt. Dit keer gekozen voor de pannenkoeken. Wederom via het park naar het centrum gelopen. We zien de hop on hop off bus en dat lijkt ons voor vandaag wel handig. Lekker niet zoveel lopen! 😊
Een kaartje kost €20 p.p. en is 48 uur geldig. Er zijn 19 stops inclusief uitkijkpunt Pico dos Barcelos en Camera de Lobos. Lekker het hele rondje blijven zitten. Toen we weggingen was het warm en zonnig maar nu is het behoorlijk bewolkt. Tegen 12.00 uur uitgestapt. Een rondje gelopen, het is duidelijk zondag want niet alles is open. Bij toeval komen we terecht in de wijk Zona Velha, het oude stadsdeel van Funchal. Deze wijk was ooit vervallen en totaal niet in trek bij toeristen totdat een groep kunstenaars de boel heeft opgeknapt. In de straat Calle de Santa Maria is iedere deur beschilderd met kleurrijke tekeningen.

Verder vind je hier vele terrasjes en schattige pleintjes. We ploffen neer bij restaurante Galeria, de hele tafel wordt volgezet met eetwerk maar vind het eerlijk gezegd niet echt geweldig. Ik heb kabeljauw met een krokant korstje van maisbrood en olijven tapenade, klinkt heerlijk maar was een mega harde korst en heel veel graatjes. Verder gelopen, een zeepje gekocht, langs het water geflaneerd, een overheerlijk ijsje genuttigd en toen was het wel tijd om een taxi terug te nemen naar het hotel. Naar de game room, gepoold, getafeltennist en daarna naar de bar voor een drankje, vega bao buns en een patatje met knoflook en oregano. Om 19.00 uur weer op de kamer, lekker relaxen en naar het gefluit van de vogeltjes geluisterd!

04 maart:  Funchal

Rond 09.00 uur weer aan het ontbijt, vandaag met een gekookt ei. Daarna naar het centrum en weer op de hop on hop off bus gestapt. Tis vandaag megadruk, er zijn drie cruiseschepen gearriveerd in de haven dus we moeten binnen zitten. Mooi zonnig weer dus nu uitgestapt bij Pico dos Barcelos voor een fotootje. Je hebt hier een prachtig uitzicht over de stad en kunt dan 20 minuten later weer op de bus stappen.
Daarna stappen we uit bij Camera de Lobos. Dit schilderachtige vissersdorpje ligt 9km buiten het centrum van Funchal. Het betekent letterlijk ‘kamer van de wolven’. Die zijn er niet en ook nooit geweest. Waarschijnlijk is de ontdekker van Madeira in de war geweest met zeeleeuwen die vroeger op de rotsen in de baai rondhingen. Er is hier op zich niet veel te doen maar het is de schoonheid van het dorp en de sfeer die deze plek zo populair maakt.

Ondertussen hebben we het bloedheet, Yoerin heeft zelfs lange mouwen aan dus we vinden het mooi geweest en nemen een taxi terug naar het hotel. Lekker op het balkon gezeten en om 19.00 uur weer in The Morgadinha gegeten, het restaurant van het hotel. We beginnen weer met de broodjes en vervolgens neem ik de parpadelle met rode biet en parmezaan en een vreselijk chocolade lava toetje!

05 maart:  Funchal-São Vicente

Laatste keer ontbijt, dit keer met scrambled eggs. Koffertje ingepakt, uitgecheckt en rond half 10.30 uur op pad. We rijden eerst in zo’n 20 minuten naar de 580 meter hoge Cabo Girão Skywalk. Mega druk hier, we moeten de auto gewoon ergens aan de kant, half op de weg zetten. Nouja, moet maar even snel. De Cabo Girão Skywalk is een glazen loopbrug en steekt over de rand van een 580 meter hoge klif. Je kijkt hier heerlijk de diepte in. Niet te doen als je last van hoogtevrees hebt dus Yoerin blijft lekker op de kant staan! Vanaf hier heb je een spectaculair uitzicht op de wijde omgeving. De entree is €2.

Daarna rijden we door naar de baai Fajã dos Padres, ingesloten tussen een enorme rotswand en de oceaan. Het is de bedoeling om hier met de kabelbaan naar beneden te gaan voor een prachtig uitzicht maar het is wederom vreselijk druk en we kunnen de auto hier met geen mogelijkheid kwijt. Yoerin is er klaar mee dus we gaan op weg naar ons eindpunt van vandaag: São Vicente. Het is maar een half uur rijden en onderweg stoppen we even bij Taberna Poncha naar we dachten voor een koffie maar dat verkopen ze niet. Naast de traditionele Poncha, een sterk alcoholisch drankje in verschillende variaties maar allen met rum, hebben ze maar 1 drankje zonder alcohol, de Nikita bestaande uit passiefruit met ananas ijs. Overigens is er ook een Nikita met alcohol bestaande uit bier met ananas ijs. Hmmmm….. Die zonder alcohol is in elk geval zeer smakelijk en het is ook een erg leuk tentje!

Rond 12.30 uur komen we aan in São Vicente. We parkeren de auto en zien een toerist info dus eerst daar maar even langs voor een plattegrondje. Naar de kust gelopen, het ziet er erg gezellig uit met vele restaurants. Verderop zien we een waterval langs de kant van de weg dus die eerst maar eens even bekeken. Hier zijn ook wat restaurants waar het iets rustiger is dus besluiten we te lunchen bij restaurante A Cataplana. Een tonijnsteak dus het warme eten zit er alweer in. Bij de supermarkt kaasjes, toastjes, pinda’s en drinken gekocht voor vanavond, teruggelopen en naar het hotel gereden.

Je kunt de auto gratis parkeren bij de accommodatie. Ze hebben ook wijnstokken staan en er staan ook twee geitjes bij. Enig! Er is een gezamenlijke ruimte met een zitje en een open haard en een kitchenette met een koelkast. Onze kamer heet Cardinal (alle kamers zijn vernoemd naar druivenrassen) en is beneden dus als we op ons terras zitten kijken we eigenlijk omhoog naar de weg. Het gedeelte waar wij zitten is twee jaar geleden gebouwd dus het is allemaal nog vrij nieuw. Er zit een heerlijke douche in maar helaas wel weer een kneiterhard bed (wat is dat toch?)
Na het uitpakken van de koffer gaan we bij het buitenbarretje zitten. We raken in gesprek met Hugo Morais, de eigenaar, een hele aardige kerel. Een heerlijk perzik/gember drankje van Why Not genomen en op ons kamertje de kaasjes verorberd en op de Ipad tv gekeken.

06 maart:  São Vicente

Zo stijf als een plank! Om 08.30 uur zitten we al aan het (prima) ontbijt. Vandaag gaan we met de auto naar het sprookjesachtige Fanal Forest, ook wel Laurisilva genoemd. Dit is een van de laatste laurierbossen ter wereld en staat daarom op de werelderfgoedlijst van Unesco. Het is ongeveer een half uurtje rijden, via een prachtige weg ga je steeds hoger de bergen in. Als we er bijna zijn zien we al wat koeien op de weg lopen. Eerst maar even plassen (geen aanrader).

Maar dat is vandaag niet het geval, de zon schijnt uitbundig. Het is nog redelijk rustig, we klauteren omhoog en hebben vanaf daar een prachtig uitzicht. Als we teruglopen schrikken we ons rot, de hele parkeerplaats staat vol en het is mega druk met mensen! Gauw weg daar en op de terugweg nog gestopt bij een prachtig uitzichtpunt met schommels. Het valt trouwens echt op hoeveel openbare toiletten hier zijn!

De officiële wandelpaden op Madeira worden aangeduid met de letters ‘PR’ gevolgd door een cijfer. Zo is er de PR1 tot en met de PR22. De PR nummering is er simpelweg om het makkelijk te maken voor toeristen die de Portugese namen niet uit kunnen spreken. Er zijn ook veel onofficiële wandelpaden die een Portugese naam hebben zonder PR aanduiding. Wij kiezen voor de PR22. Deze is 2km maar je schijnt er zo’n drie kwartier over te doen dus dan weet je het wel 😊 Op zoek naar het startpunt, het autootje moet wederom flink omhoog. En dan… tja, de route is absoluut prachtig maar het is behoorlijk klimmen en klauteren, uitkijken voor boomwortels en oppassen dat je niet uitglijdt!
Ondertussen begint de maag te knorren. Restaurante Lavrador zit op 350m van onze accommodatie en die schijnt erg goed te zijn maar sluit door personeelstekort helaas al om 18.00 uur. Dan maar een late lunch/vroeg diner om 15.00 uur! Bij de deur de schoenen uitgetrokken want die zijn zo modderig, daar durf ik echt niet mee naar binnen! Een overheerlijke zalm gegeten en daarna vind Yoerin het wel tijd om even te zwemmen in het buitenbad, lekker koud! Weer even een drankje gedaan en daarna relaxen op ons kamertje met de kaasjes/chippies van gister.

07 maart:  São Vicente

Om 01.30 uur wakker geworden van kneiterharde regen! ’s Ochtends is het droog maar wel bewolkt en een keiharde wind. Om 08.45 uur zitten we aan het ontbijt. Wel allemaal serieuze mensen hier zeg, echte wandelaars 😊 Het plan was om naar de grotten te gaan maar die blijken al sinds maart 2020 gesloten. Erg vaag want er worden nog gewoon kaartjes aangeboden en als je er dan bent zeggen ze dat het tijdelijk gesloten is wegens onderhoud en kun je alleen naar het museum. 

Hier vlakbij is natuurreservaat Rocha do Navio dus we besluiten om daar even te gaan kijken. Rocha do Navio betekent Ship Rock en het kreeg deze naam om twee redenen. Ten eerste omdat er een Nederlands schip in de 19^e eeuw in de baai gezonken is en ten tweede omdat het kleine eiland op de voorkant van een schip lijkt. Je hebt twee opties om hier te komen: lopen of de kabelbaan. De laatste is helaas geen optie want deze is dicht (door de harde wind?) en lopen…. hmmmm tis een vaag kiezelpad van zo’n 1,5km maar met een niveauverschil van zo’n 330 meter… laat maar! Vanaf boven heb je wel weer een adembenemend uitzicht! Dan maar op weg naar Seixal. Dit dorp staat vooral bekend om haar zwarte zandstrand. Dit komt door de zee-erosie van de zwarte rots van een vulkaan.

08 maart:  São Vicente-Calheta

Om 09.15 uur aan het ontbijt, laat voor ons doen. De koffer weer ingepakt, uitgecheckt en op weg naar onze laatste bestemming: Calheta. Dit dorpje is te vinden aan de zuidwestkust van Madeira en is een van de oudste plaatsen op het eiland. We nemen de kustroute in plaats van door de bergen en komen door zo’n 100000 tunnels. Mijn god, wat een megaklus is dat geweest om al die tunnels uit te hakken in de bergen! Eerst nog even langs Véu da Noiva, een uitzichtpunt gelegen op een steile klif met uitzicht op een waterval. Deze tientallen meter hoge waterval stort rechtstreeks in de oceaan. De ruige kliffen rondom de waterval zorgen voor een fantastisch uitzicht. Tot 2008 kon je helemaal naar de waterval lopen maar deze weg is nu afgesloten.

Uiteindelijk moet ons autootje toch weer flink aan de bak, we komen steeds hoger en het weer was prachtig toen we vertrokken maar het wordt nu steeds bewolkter. We rijden door prachtige bossen en komen geen kip tegen, heel bijzonder. Uiteindelijk zijn we rond 12.00 uur bij Quinta das Vinhas maar we moeten in de auto wachten want het regent echt kei- en keihard! De kamer (of eigenlijk ons chalet) blijkt nog niet klaar te zijn, de incheck is pas om 15.00 uur dus met de auto naar de haven gereden.

We moeten daarna nog best een stukje naar beneden lopen en zien als eerste twee grote zandstranden. Als je doorloopt over de boulevard kom je dan bij de haven. Rondom het strand en de haven zijn vele restaurants en bars te vinden. We gaan bij de Local Beach Bar zitten (in eerste instantie buiten maar later toch maar binnen want het weer ziet er toch wat onbetrouwbaar uit) en nemen een salade met feta en watermeloen met een soort mandarijnendrankje.
Eigenlijk willen we morgen een walvistocht doen maar het waait zo hard en het is een open boot dus Yoerin is er sowieso niet voor te porren. Echt super jammer want hij gaat niet op zondag dus morgen is de enige optie ☹ Teruggelopen en bij een grote supermarkt water, drinken en koekjes meegenomen. Wederom even schuilen voor de regen en daarna weer omhoog gelopen, pffff was zooo moe!

Terug naar Quinta das Vinhas, het ziet er echt superleuk uit! Er zijn zes kamers in het landhuis uit de 17^e eeuw en de chalets liggen beneden, gelukkig kunnen we de auto daar (gratis) parkeren. Het terrein bestaat voor een groot gedeelte uit wijngaarden. Het chalet heeft een gezellige woonkamer voorzien van een open haard met brandhout, een keukentje en de slaapkamer is op de vide. Er zijn twee (niet verwarmde) buitenzwembaden.
We hebben om 18.30 uur gereserveerd bij restaurant Bago, daarvoor moet je via de wijngaarden naar boven lopen (mega steil!). Om 18.00 uur gaan we lopen want het is droog en ik moet er niet aan denken in de stromende regen naar boven te moeten klauteren. Superleuk restaurant en hèhè eindelijk vegetarische gerechten op de kaart! Ik heb een salade met geitenkaas en pompoen jam en daarna risotto met kurkuma en een pesto van oostindische kers en crème brulee met citroengras en een homemade lemonade. Zo lekker, meteen voor morgen weer gereserveerd! Omdat het internationale vrouwendag is krijg ik na afloop een roos mee, erg lief. Met gevaar voor eigen leven door de wijngaarden naar beneden gelopen, zagen geen hand voor ogen en het was mega glad door de regen!

09 maart:  Calheta

Nog steeds vaag weer. In principe is bij deze accommodatie geen ontbijt inbegrepen maar je kunt in het landhuis (weer omhoog lopen dus) in de oude keuken aan de grote tafel gaan zitten die nu dienst doet als eetkamer. Er ligt een lijst met kamernummers en als je die aanvinkt wordt er €14 p.p. in rekening gebracht. Het is redelijk vol dus wij gaan lekker buiten zitten. Daarna drinken we nog een theetje in een van de kamers (waar je overigens ook kunt gaan zitten om te ontbijten).

Nog even een theetje in ons chalet en bedenken wat we zullen gaan doen. We besluiten met het autootje op pad te gaan, op zoek naar Cascata dos Anjos, een waterval die midden op de weg uitkomt. Het gaat niet helemaal goed met de navigatie, ergens halverwege stopt ie en enfin.. we kunnen het dus niet vinden. Lukraak wat rondgereden in een bos waarna we weer in een vette regenbui terecht komen. Hmmm… toch maar weer teruggereden en bij een grappig lokaal tentje een koffie gedronken en brood gekocht voor de lunch. Op de terugweg, weeer een koffie gedronken (vergelijkend warenonderzoek) en bij terugkomst is het ineens redelijk zonnig. Even bij het zwembad gezeten en daarna lekker een geroosterd broodje met kaas gegeten. Ondertussen hebben we gezelschap gekregen van een lief enigszins mager katje dus die ook maar wat kaas gevoerd. Yoerin gaat een stukje lopen en komt terug met een ijsje, lekker op ons terras gezeten met een boekje tot het weer ging regenen. De kat zat triest voor het raam dus die maar binnen gelaten waarna hij meteen op de poef in slaap viel. Iets zegt mij dat hij dat vaker gedaan heeft haha.. Daarna stond er ineens iemand aan de deur met een vaasje met bloemen, nou dat is toch gezellig!

Als we 's avonds naar het restaurant willen lopen regent het net weer keihard dus Yoerin is zo lief mij met de auto naar boven te brengen waarna hij zelf keihard in de regen naar boven is gerend. Stiekum ben ik wel blij want heb echt zooo geen zin meer in dat geklim! Heerlijk gegeten weer: een geroosterde pompoencappuccino met limoen en kokosnoot (soort soep, erg bijzonder) en daarna een couscous van bloemkool en rode biet met knapperige tofu. Als toetje een gekarameliseerde ananas met moringa (soort superfood, dat kan ik wel gebruiken haha). Buitenom over de geasfalteerde weg teruggelopen, iets omlopen maar wel wat veiliger en het is gelukkig droog!

10 maart:  Calheta

Weer zoooo ruk geslapen, mijn rug doet super zeer en ben echt helemaal niet lekker. Het ontbijt derhalve maar over geslagen en een broodje van gister geroosterd. De kat zit alweer voor het raam dus binnen gelaten want het regent alweer. Weinig gedaan vandaag. Yoerin is even naar de supermarkt gelopen voor eten voor ons kattenkind. Dat viel bijzonder goed in de aarde, heb zelden een kat zo zien schrokken dus er ’s avonds nog een gegeven. Even bij het zwembad gezeten, Yoerin heeft zelfs nog even gezwommen, dat was echt mega koud!! Vanaf het einde van de middag met een deken op de bank gelegen, beetje geslapen. Als diner wat droge toastjes genomen en Yoerin is maar in zijn eentje gaan dineren. Ben er klaar mee, verlang enorm naar mijn eigen bed!

11 maart:  Calheta-Funchal-Amsterdam

Om 05.00 uur op, de kat zat alweer voor de deur. Laatste kaas gevoerd maar dat vond hij nogal een tegenvaller na het lekkere kattenvoer! Ik voel me nog steeds niet jofel dus zie enorm op tegen de terugreis. Het is ongeveer 45 minuten rijden naar de luchthaven, we leveren de auto in bij Hertz (er zijn geen extra krassen bijgekomen), checken in en eten een (in mijn geval) pecan broodje. Je kunt hier buiten staan en dan zie je de vliegtuigen aankomen en vertrekken, erg leuk tijdverdrijf. De vertrektijd staat gepland om 10.20 uur maar als we zitten wordt er omgeroepen dat we 50 minuten moeten wachten voor we weg mogen.
Pffff dat is echt het laatste waar ik zin in heb! Hoopte ergens rustig te kunnen zitten maar tis wederom mega druk… Uiteindelijk valt het mee en vertrekken we zo’n 20 minuten later. Rond 15.45 uur lokale tijd landen we op Schiphol. Helaas blijkt de koffer van Yoerin niet meegekomen te zijn, tuuuuuurlijk ook dat nog. Zo blij toen ik  eindelijk thuis was! Enne… heb echt heerlijk geslapen!