20 november 2000: Amsterdam-Amman
Vandaag ga ik mee op een studiereis van Royal Jordanian naar Jordanië! We verzamelen om 09.00 uur op Schiphol en vertrekken om 11.15 uur naar Amman. Om 16.45 uur komen we aan en na even gepind te hebben op de luchthaven worden we naar ons hotel gebracht. We slapen vannacht in het Orchid Hotel in Amman. Gegeten bij Kan Zaman, erg leuk. Behalve een restaurant zijn er ook verschillende winkeltjes waar je souvenirs of kleding kunt kopen. Niet al te laat gemaakt want morgen moeten we weer vroeg op!
21 november: Amman
Rond 08.30 uur komen we aan in Jerash. Jerash zelf is een modern stadje, ongeveer 50 kilometer ten noorden van Amman. De opgraving (ook wel Gerasa genoemd) is heel bijzonder want het is een van de best bewaard gebleven steden van het Nabije Oosten. De opgravingen gaan nog steeds door zodat het te bezoeken terrein steeds groter wordt.
De triomfboog ofwel 'Poort van Hadrianus' is in de jaren 80 van de vorige eeuw gedeeltelijk weer opgebouwd. Ze denken dat de oorspronkelijke hoogte ongeveer 21 meter moet zijn geweest. Uit een inscriptie die zich boven de ingang bevind blijkt dat de poort gebouwd werd ter herinnering aan het bezoek van keizer Hadrianus aan Gerasa in de winter van 129/130 na Christus. Tegenwoordig wordt aangenomen dat het gezien moet worden als een stadspoort. De eerste wetenschappelijke opgravingen begonnen in 1928 door de Engelsen en Amerikanen. Na de oorlog werd het werk voortgezet door de Jordaanse Dienst van Oudheden. Sinds 1980 werkt deze dienst aan een uitgebreid onderzoek- en restauratieprogramma vandaar dat je als toerist vaak in aanraking komt met afgezette terreinen en grote hijskranen.
Het noordelijk theater werd in 165 na Christus gebouwd als vergaderzaal voor ongeveer 800 man. In de derde eeuw na Christus werd het omgebouwd tot een klein theater voor ongeveer 1600 man. De blokken van het plaveisel in de straat zijn diagonaal neergelegd omdat dat makkelijker was voor voertuigen met houten wielen.
Lunch in the Green Valley Restaurant en daarna een citytour door Amman gemaakt.
Amman is de enige 'echte' grote stad van Jordanië. De stad is gebouwd op zeven heuvels. Aan het begin van de vorige eeuw was Amman niet meer dan een modderige straat van een paar kilometer lang met wat stenen huisjes tussen de tenten en ongeveer 2000 inwoners. Die ene straat van lang geleden is nu nog steeds het centrum. Amman is een moderne stad, ingesteld op zakenmensen uit de hele wereld en stromen toeristen. De winkels liggen vol westerse producten en de meeste mensen zien er net zo modern uit als in West Europa. Bezoekers worden in Amman zeer vriendelijk en belangstellend tegemoet getreden. Het eerste wat opvalt is de glanzend nieuwe King Abdullah moskee met zijn blauwe koepel en twee minaretten.
De straten hebben over het algemeen naambordjes en dezelfde straatnamen zijn ook aangegeven op de plattegronden. Alleen blijkt vaak dat deze namen bij de inwoners van Amman geen herkenning oproepen. Onderling gebruiken zij kennelijk heel andere namen… Overal in de straten zie je afbeeldingen van de oude koning Hussein en de huidige koning Abdullah.
Het Romeinse theater ligt midden in de stad en werd waarschijnlijk zo rond 170 na Christus voltooid. Er konden 6000 bezoekers in. Het is halverwege de vorige eeuw uitgegraven en gerestaureerd. Op het plein voor het theater staan bankjes en kun je ijs of iets te drinken kopen. 's Avonds gaan we dineren in een restaurant met de naam 'Reem Al Bawadi'. Heerlijk aan de waterpijp gelurkt! Overnachting weer in het Orchid Hotel.
22 november: Amman-Kerak
Rond 09.00 uur komen we aan in Madaba. Madaba ligt ruim 30 kilometer ten zuiden van Amman. In de Romeinse tijd was het een belangrijke handelsstad. Na 1880 gingen christenen uit Kerak hier wonen en gingen de meeste antieke overblijfselen verloren. Sindsdien heeft het onderzoek zich geconcentreerd op de Byzantijnse kerken met hun mozaïekvloeren.
De grote trekpleister van Madaba is het Palestina mozaïek op de vloer van de Joriskerk. Het werd ontdekt toen de nieuwe kerk in 1896 een plavuizenvloer kreeg. Het stelt een wegenkaart voor van het Heilige Land. Alle plaatsen zijn voorzien van Griekse namen. In het museum van Madaba liggen ook nog een aantal mozaïekvloeren.
Doorgereden naar Mount Nebo (ongeveer 10 minuten rijden). Dit is een 800 meter hoge bergrug met twee toppen: Siyagha (710 meter) en El Mekhayyat (790 meter). Op de eerste top zou volgens de overlevering Mozes hebben uitgekeken over het Beloofde Land.
Op de tweede top zou de bijbelse stad Nebo hebben gelegen. Opgravingen hebben de fundamenten blootgelegd van een 4e eeuwse kerk. Deze kerk is ook weer versierd met prachtige mozaïekvloeren. Deze verkeren nog in goede staat dankzij het moderne gebouw dat eroverheen gezet is. Vanaf het plateau heb je een prachtig uitzicht over de Dode Zee en de Jordaanvallei.
In de verte kun je Jericho zien liggen en bij helder weer zelfs Jeruzalem. Daarna doorgereden naar de Dode Zee.
De Dode Zee is de afsluiting van het Jordaandal, de breedte varieert van 5 tot 16 kilometer. De lengte is 175 kilometer. Deze getallen zijn wel aan verandering onderhevig omdat de waterspiegel zakt. Dit komt niet alleen door de grote verdamping maar vooral door het aftappen van het Jordaanwater voor bevloeiing. Het hoge zoutgehalte van meer dan 30% wordt veroorzaakt door de sterke verdamping. Vanzelfsprekend overleeft er geen vis in deze zee en er is ook geen plantenleven mogelijk.
Wij kunnen het water in bij het Dead Sea Spa Hotel. Ik ben er aan de Israël kant al eens in geweest dus ik geloof het nu wel. Uiteraard raakt er natuurlijk weer iemand heftig gewond door glasscherven zodat er nog helemaal een dokter langs moet komen!
Na de lunch rijden we door naar Kerak, een voormalig kruisvaardersstadje. De burcht ligt op een 950 meter hoge rots, daarnaast ligt het Rest House waar we gaan overnachten. Het loopt al tegen vieren dus het is al vrij donker.
In de 9e eeuw werd koning Mesa van Moab in Kerak belegerd door de verbonden strijdkrachten van Juda, Israël en Edom. Volgens de bijbel wist hij een nederlaag af te wenden door zijn eerstgeboren zoon te offeren… Hoewel de burcht gedeeltelijk gerestaureerd is blijft de algemene indruk die van een in puin gevallen wirwar van overwelfde gangen en kamers. Je hebt wel een mooi uitzicht op de Dode Zee (als het vroeger op de dag zou zijn). Het hotel stelt niet zoveel voor maar het uitzicht vanaf de kamer is wel erg mooi. 's Avonds in het hotel gegeten en zelfs nog even met de manager gedanst (tja….) de man wist niet wat ie meemaakte met al die vrouwen in zijn hotel! :-)
23 november: Kerak-Aqaba
Vandaag gaan we naar Petra! Dat alleen was voor mij al de reden om mee te gaan op deze reis! Rond 11.00 uur komen we daar aan. Ook hier weer een groot portret van de oude en nieuwe koning. Vanaf het loket is het nog een kleine kilometer lopen naar de ingang van de kloof (oftewel de Siq). Je wordt meteen omver gelopen door bedoeïenen die je een rit op een paard of een karretje voortgetrokken door een paard willen verkopen. Dat is echt suf want je mag de teugels niet eens zelf vasthouden, het is alleen een kwestie van blijven zitten. Wij besluiten dus om te gaan lopen.
Bij de ingang van de Siq is een dam gebouwd nadat 28 toeristen verdronken in een vloedgolf die zich na een wolkbreuk met razende snelheid door de Siq stortte. De Siq is ongeveer 70 meter hoog en hier en daar maar 4 meter breed. Bij elke bocht verwacht je de Treasury te zien, wat een teleurstelling als dat weer niet het geval blijkt te zijn! Maar als het dan zover is…. WAUW!
Ze noemen het de Treasury of de schatkamer van de Farao. Beide namen slaan eigenlijk nergens op want van schatten of een farao is hier geen sprake. Het is eigenlijk gewoon een van de rijkst versierde grafgevels van heel Petra.
De originele naam is El-Khazne Firaun. Hij is 40 meter hoog en de kleuren zijn in de ochtenduren het mooist als de zon erop schijnt. Volgens het bijgeloof van de bedoeïenen zit er een schat in de urn die bovenop het ronde tempeltje in het midden staat. In de vorige eeuw werd de urn dan ook herhaaldelijk beschoten om hem open te breken. De kogelgaten zijn nog duidelijk te zien.
In het centrum van de oude stad liggen de Koningsgraven. Deze naam werd in de vorige eeuw verzonnen maar men denkt tegenwoordig dat de pronkerige gebouwen wel degelijk het gebeente van de Nabatese koningen geborgen kunnen hebben.
Als we teruglopen begint het gewoon een beetje te regenen! Hup in de spurt dus enigszins uitgeput toen we bij het restaurant aankwamen waar we gingen lunchen. Het eten is best oké, al ziet het er allemaal niet zo schoon uit en vooral de wc is een drama!
Ik loop als een van de laatsten naar buiten en zie daar drie mannetjes met een vervaarlijk uitziende vogel! Ze dringen aan hem op mijn arm te nemen, eigenlijk durf ik het niet maar ze geven aan dat het echt niet gevaarlijk is dus… oké!
We zijn net Petra uit en dan gebeurt het... een klapband! Gelukkig zijn we niet al te ver van een garage verwijderd zodat daar de band verwisseld kan worden. Dit betekent wel dat we zo’n drie kwartier achter liggen op schema. Helaas komt een ongeluk nooit alleen….
Nadat we vrolijk verder rijden zien we tot onze grote schrik ergens in the middle of nowhere een auto liggen die frontaal tegen de rotsen geknald is. Dit was echt erg. De vader totaal in shock met zijn bril nog op die door de klap helemaal in z’n gezicht gedrukt staat, twee kleine kindertjes met grote glasscherven in hun gezichtjes en een moeder met hevig bloedende handen. Snel al ons water en zakdoeken verzameld terwijl we proberen met een mobiele telefoon hulp te vragen. Niemand krijgt contact… Gelukkig komt er vrij snel een auto aan die doorgereden is naar de dichtstbijzijnde politiepost. Die zijn snel ter plaatse en hebben de hele familie naar het ziekenhuis gebracht. Iedereen was totaal van de rel…
Als we daarna aankomen in Wadi Rum is het al helemaal schemerig, we zijn er nu zo’n anderhalf uur later dan gepland.
De jeeps gaan niet meer maar onze chauffeur wil ons wel even met de bus de woestijn inrijden! Ik zie het helemaal niet zitten, zie ons al met bus en al vastzitten in het zand maar gelukkig gaat alles goed en bereiken we veilig en wel de bedoeïenentent!
Helaas hebben we nu de zonsondergang gemist maar we zijn toch nog even een berg opgeklauterd om er iets van mee te krijgen.
Gelukkig hebben we wel ruimschoots de tijd om naar de sterrenhemel te kijken! We hebben hier gegeten, leuk muziek gemaakt en flauwe spelletjes gespeeld. Doorgereden naar Aqaba, ik was echt suf dus even snel daar rondgekeken en gaan slapen in hotel Al-Cazar.
24 november: Aqaba-Amsterdam
Om 06.00 uur moeten we al op de luchthaven van Aqaba zijn! We vertrekken met een klein ieniemienie toestelletje naar Amman. Ik zit precies naast een grote propeller die heel veel herrie maakt. Dat vind ik al niet zo leuk maar als ie inene stil valt vind ik het helemaal niet meer leuk! Ik zie mezelf al tragisch omkomen in de Jordaanse woestijn…. Uiteraard komen we gewoon veilig aan in Amman waar we om 08.25 uur vertrekken naar Amsterdam. Daar komen we om 11.45 uur aan.
Jordanië is echt een aanrader!
Reactie plaatsen
Reacties